Pasztet z soczewicy Agnieszki Kręglickiej - pyszny

Szkoda, że tak późno go odkryłam. To pasztet, który nie udaje mięsnego. Nie musi. Jest wyborny - bogaty w przyprawy, aromatyczny. I co ważne - jest szybki w przygotowaniu i nie wymaga mielenia. Ma szansę na swoje 5 minut. Zasadą jest, że na szklankę suchej soczewicy ma przypadać ponad szklanka usmażonych warzyw, duża ilość przypraw i 3 jajka. Wypróbowałam wersję marchewkowo-kuminową. Kusi mnie by zrobić pozostałe. Moja wersja przepisu Agnieszki Kręglickiej z "Wysokich Obcasów". Pasztet robiło już wiele blogerek [m.in. Polka i Ala] i każda była bardzo zadowolona. Zrób więc i Ty :) P.S. Mężczyźni - przynajmniej w moim najbliższym otoczeniu - nie podzielają moich zachwytów nad tym wegetariańskim pasztetem.

Pasztet z soczewicy Agnieszki Kręglickiej - wersja marchewkowo-kuminowa

Składniki:

1 szklanka w tym przepisie = 250ml

• 1 szklanka suchej czerwonej soczewicy (190 g)
• 4 nieduże marchewki
• kilka łyżek siekanej natki pietruszki
• 1 średnia cebula
• 3 jajka
• 1 łyżeczka kuminu (kminu rzymskiego), w całości
• sól, pieprz
• imbir w proszku
• curry
• chili
• papryka słodka
• 4 ziarna angielskie w całości
• 1 liść laurowy
• sos sojowy
• olej rzepakowy (albo olej rzepakowy i masło)

Wykonanie:

Na pasztet najlepsza jest czerwona soczewica - bez namaczania rozgotowuje się na purée, nie trzeba jej miksować. Szklankę ziarna opłukać na sicie i zalać dwiema szklankami zimnej wody (2 x 250 ml). Gotować, mieszając od czasu do czasu, aż soczewica rozpadnie się na miękką papkę. Na razie jej nie przyprawiać. Można ją gotować w warzywnym wywarze, dodać listek laurowy (dałam), ziele angielskie (dałam), cebulę nadzianą goździkami, ale to wysiłek, który nie zostanie zauważony w skończonym daniu (natomiast moim zdaniem warto dać zioła, bo pomagają w trawieniu).

Dodatki smakowe, drugi element pasztetu, przygotować osobno. Ważną zaletą czerwonej soczewicy jest to, że ochoczo przyjmuje wszelkie przyprawy, jest jak zagruntowane płótno, które prosi, by nanieść farbę. Wersja marchewkowo-kuminowa: sporo tartej marchewki i drobno pokrojonej cebuli (warzywa siekałam malakserem) smażyć powoli na dobrym oleju. Mieszanka ta daje dużo słodyczy. Do tego sól, pieprz, kumin, chili i słodką paprykę, które też powinny chwilę posmażyć się na patelni z warzywami. Mocniejsze nuty orientalne są mile widziane, pasuje curry, imbir, kropla sosu sojowego.

Rozpadające się warzywa wymieszać z purée z soczewicy (z którego wyjąć i wyrzucić ziele angielskie i liść laurowy), dodać natkę pietruszki. Mieszanka powinna być intensywnie słodko-korzenno-pikantna, złagodnieje po dodaniu jaj. Przed pieczeniem konsystencja pasztetu jest rzadka, przypomina masę na placki ziemniaczane. Można całość zmiksować, przetrzeć przez sito, ale grubsza faktura wygląda ciekawiej. By pasztet był kremowy i wilgotny, musi mieć sporo tłuszczu. Ponadto masło lub oliwa działają jak rozpuszczalnik aromatów i wzmacniają smak składników.

Ponieważ w trakcie gotowania soczewica staje się bladożółto-beżowa, można poprawić odcień pasztetu, dodając łyżkę koncentratu pomidorowego (pominęłam).

Pieczenie: potrzebna będzie podłużna forma - keksówka wysmarowana masłem i wysypana bułką tartą (albo wyłożona papierem do pieczenia), do której przelać masę i wyrównać. Po wlaniu masy należy blaszką postukać, by uleciały bąbelki powietrza. Włożyć do piekarnika rozgrzanego do 180 st. C. Piec ok. 30 - 40 min (zależy czy mamy większą czy mniejszą keksówkę - tzn. czy pasztet jest wysoki czy nie), przed krojeniem dobrze ostudzić i schłodzić w lodówce.

***

Może zainteresuje Cię także:

przepis na pasztet z pieczonego kalafiora,

albo rewelacyjny wegetariański smalec z fasoli?

Bądź na bieżąco, polub stronę na fb